Vuur

Al sinds mensenheugenis zijn we verbonden met vuur. Vuur geeft licht, warmte, bescherming, eten. Vuur neemt en geeft transformatie.

Vuur is een ontstellende kracht van moeder natuur. Een kracht die nederigheid geeft (of afdwingt). 

Vuur heeft iets ongrijpbaars. Een eigen wil. En elk ceremonieel vuur heeft weer een eigen karakter. Een vuur voor een vuurloop is heel anders als voor een zweethut.

Mijn geloof is dat het vuur bij een zweethut reflecteert. Het reflecteert mij, de deelnemers, de plek, de energie. 

Vuurhoeder

Toen ik begon als vuurhoeder was ik vaak bezig met werken. Ik dacht dat ik het vuur moest controleren. Totdat mijn leermeester Flip een keer de woorden sprak: "en geniet je van het vuur"? Toen werd het me duidelijk dat ik veel meer mocht vertrouwen, achterover leunen, beschouwen.

Toen ik deze controle vanuit wilskracht opgaf werd het luisteren, kijken, voelen en vertrouwen op mijn intuïtie. Zo kwam ik erachter dat ik het vuur diende en het vuur mij. Zo kreeg ik een relatie met het vuur. Een wederkerige relatie. Met zachte kracht.

Zoveel meer

Vuurhoeder, firekeeper. Op het eerste gezicht lijkt het dat je alleen bezig bent met vuur maken, vuur hoeden, stenen binnenbrengen. Maar voor mij is het zoveel meer. Als vuurhoeder begeef je in meerdere lagen van de wereld. De fysieke wereld, de wereld van de geesten en je innerlijke wereld. Je bent in de windrichtingen en met de elementen. Je bent met de deelnemers. Je bent je bewust van wat er om je heen gebeurt op de zweethutplek. Je bent praktisch bezig. Van doen naar zijn, van zijn naar doen. Dat is wat het voor mij zo rijk maakt om vuur te hoeden. 

Het schakelen, het afstemmen, de ceremonie, de verbondenheid en de tradities eren. De velen die je zijn voorgegaan en die nog zullen komen met jij daar tussen in.

En tegelijkertijd vernieuwen, ontdekken. Maar de essentie is en blijft voor mij dat het niet uitmaakt hoe je het vuur creëert en dient, maar dat er bezieling, aanwezigheid en respect in zit. Vuur is magisch en verdient respect.